Vakantie in de AWD

Drie weken vakantie en door omstandigheden niet op vakantie kunnen. Wat doe je dan? Dan ga je wandelen en fotograferen, maar wacht je veel te lang om iets met de foto's te doen. Er zijn dan van die dagen dat het regent. Dat is sarcastisch bedoeld, want de laatste drie weken van augustus hebben we vakantie, maar de zon laat zich nauwelijks zien. Daar moet je dan weer een jaar op teren. Jammer. Vandaag is ook weer zo'n dag. Een paar zonnestraaltjes en een hoop regen. Tijd om onze blog te updaten. We hebben niet stilgezeten en hebben inmiddels vier wandelingen erop zitten. We beginnen met de AWD, de laatste wandeling voor onze vakantie. In eerste instantie prima weer, maar aan het einde van de middag moesten we toch echt schuilen. Daar loop je dan in je korte broek en t-shirt. Maar we beginnen met het goede nieuws. Na op diverse blogs de zandhagedis gezien te hebben en waar we velen malen gezocht hebben in de AWD, was het dan eindelijk onze beurt. Bij een gevallen boomstam zaten er maar liefst twee. Prachtig van kleur. Ook deze kunnen we van ons lijstje strepen.

Met het mooie weer wat we hadden konden we het niet laten om toch weer vlinders te fotograferen. Het zijn oude bekenden van ons dus we zullen ze verder niet bij naam noemen. Uiteindelijk hoop je toch altijd weer mooiere en betere foto's te kunnen nemen. De macrolens heeft zijn werk weer gedaan.

In de AWD is natuurlijk veel water en waar water is zitten libellen. Van deze insecten kunnen we foto's blijven nemen en dat hebben we dan ook gedaan. Iedere keer dat we deze lachebekkies zien proberen we ze op een andere manier te fotograferen. Op de derde foto is te zien dat de libelle een vlinder te pakken heeft. Uiteindelijk bleven alleen de vleugels liggen.

Tenslotte eindigen we met hetgeen de AWD bekendheid geeft. Herten! Ze blijven mooi om te zien, vooral als een kleintje bij de moeder is. Rond deze tijd begon het echter hard te regenen en moesten wij schuilen. Wachten totdat het droog was geen optie. Het hield maar niet op. Een geluk bij een ongeluk was een nest met eieren op ooghoogte in een holte van een boom. Blij dat we naar huis konden want we waren zeiknat.